بررسی بازی Call of Duty Black ops Cold War
فرانچایز Call of Duty سالهاست که در زمره محبوب ترین و پرفروش ترین آثار در صنعت بازی های ویدیویی به شمار می آید. این سابقه طولانی، خود منجر به این شده که در طول سالهای مختلف، شاهد عناوین مختلفی از این سری با کیفیت های بسیار متفاوت باشیم. برخی نسخه های سری مثل سه گانه Modern Warfare و یا نسخه WWII، عملکرد بسیار فوق‌العاده ای از خود به جای گذاشته‌اند و از طرف دیگر برخی نسخه ها مثل Ghost آنچنان موفق ظاهر نشدند. با این وجود آنقدر Call of Duty در میان مخاطبان محبوب هست که حتی عناوین ضعیف تر این فرانچایز نیز با استقبال خارق‌العاده مخاطبان همراه می شوند.
نسخه Modern Warfare که سال قبل عرضه شد، عملکرد بسیار موفقی چه از لحاظ نمرات و چه از لحاظ فروش کسب کرد و پرفروشترین نسخه ندای وظیفه در نسل هشتم نیز لقب گرفت. گرافیک هنری بسیار مطلوب، گان پلی جذاب و روان در کنار مود ها و بخش های جدید Multiplayer همگی دست به دست هخ دادند تا Modern Warfare را به نسخه‌ای بسیار موفق تبدیل سازند. عرضه نسخه رایگان بتل رویال Warzone نیز به محبوبیت Modern Warfare بسیار بیشتر کمک کرد.
بنابراین طبیعی بود که پس از عرضه موفق این نسخه، انتظارات از نسخه بعدی سری بسیار بالاتر باشد.
در همان ابتدا باید بگویم بخش داستانی نسخه Cold War, هر چند از لحاظ کلی اکثر ویژگی های نسخه های قبلی را به ارث برده، اما یکسری نکات جدید دلچسب به همراه دارد. اول از آنکه می توانید کمی شخصیت خود را شخصی سازی کنید و مواردی مانند Background او را تعیین کنید. انتخاب این موارد یکسری Bonus نیز به همراه دارد که هر چند نمی توان این امتیازات خاص را انقلابی خواند، اما در طول تجربه کوتاه چندساعته بازی می تواند به شما کمک کند.
برویم سراغ داستان بازی. بازی در سال ۱۹۸۱ جریان دارد و شاهد حضور شخصیت هایی آشنا مثل Woods و Mason نیز هستیم. مانند همیشه، روسیه یا بهتر است بگویم شوروی محور اصلی داستان بازی را شکل می دهد. متاسفانه نمی توانم به جزییات بیشتر داستان بازی اشاره کنم چرا که هر گونه صحبت میتواند اتفاقات بازی و سوپرایز های احتمالی آن را برای شما اسپویل کند.
اما این نکته را بدانید که در این نسخه شاهد لحظات متعددی هستیم که لزوما مشغول تیراندازی نیستید بلکه المان های جاسوسی و مخفی کارانه ای که در فیلم های چون Mission Impossible و یا سری بورن دیده ایم، در این بازی نیز به چشم می خورد. در برخی از لحظات باید در قالب پوشش فردی خاص به پایگاه KGB نفوذ کنید. در مرحله ای دیگر باید سرنخ ها و اطلاعات را بررسی کرده تا به نتیجه برسید و در کل در Cold War لزوما همیشه سلاح به دست مشغول تیراندازی نخواهید بود.
البته این مسأله به این معنی نیست که لحظات اکشن و نفس‌گیر در بازی کم تعداد است. هنوز لحظات بسیاری وجود دارند که شما را در بطن نبردی عظیم قرار می دهند و انصافا این مراحل طراحی بسیار خوبی نیز دارند. اما به هر حال در Cold War شاهد لحظات مختلفی هستیم که این تنوع در اتفاقات و مراحل، بخش داستانی کوتاه بازی را بسیار جذاب ساخته است.
تنها مشکلات بخش داستانی، یکی کوتاهی بیش از حد آن است و دیگری این مساله که داستان بازی با وجود جذابیت کلی، آنچنان دارای پیچش داستانی و یا Plot Twist خاصی نیست و کمی روند یکنواختی را دنبال می کند. البته اشاره به این نکته ضروری است که بخش داستانی بیش از یک پایان دارد که نکته بسیار قابل توجهی به شمار می‌آید.
بازی Call of Duty: Black Ops Cold War، بسیاری از نکات جذاب بخش های چندنفره عناوین پیشین سری را به ارث برده است. از مود های متنوع گرفته تا سیستم Gunsmith عمیق بازی که امکان شخصی سازی عمیق سلاح ها را ممکن می سازد. تقریبا تمام مود ها و حالت های محبوب و نام آشنای نسخه های قبل در این نسخه نیز وجود دارند. بخش چندنفره همچنان جذاب، لذت بخش و سرگرم کننده است و از آنجایی که امکان Mount کردن سلاح در این نسخه وجود ندارد، تعداد کمپر های بازی نیز کمی کمتر شده است.
اما بزرگترین مشکلی که در حال حرکت حاضر در بخش چند نفره وجود دارد، بالانس نبود کلی سلاح های بازی است. به عنوان مثال سلاح MP5 آنقدر قدرتمند و کامل است که تقریبا در هر مسابقه و لابی، حداقل نیمی از کل بازیبازان از این سلاح استفاده می کنند و عملا هشتاد درصد سلاح های دیگر در کلاس های مختلف LMG, AR و غیره، آنچنان شانسی در مقابل MP5 ندارند. سلاح M16 نیز تا حد زیادی شرایط مشابهی دارد. البته معمولا نسخه های مختلف کالاف همیشه با مشکل قویتر بودن بیش از حد منطقی بعضی از سلاح ها دست و پنجه نرم می کنند که در ادامه، از طریق اپدیت های نرم افزاری، قدرت و ویژگی های این سلاح ها بالانس تر می شود. اگر به خاطر داشته باشید شاتگان ۷۲۵ نسخه MW نیز در اوایل عرضه به خاطر برد غیرمنطقی اش صدای بازیبازان را درآورده بود.
در کنار این معضل، مانند همیشه شاهد یکسری باگ ها و مشکلات فنی هستیم که می توانند به نوبه خود به تجربه بازیبازان لطمه وارد سازند.
از طرف دیگر، طراحی نقشه ها، تنوع Mode های بازی، تنوع سلاح ها، بخش Gunsmith و موارد دیگر همگی در سطح کیفی خوبی قرار دارند. در کل می توان به خوبی از بخش چنذنفره بازی لذت برد اگر یکسری مشکلات کلی را بتوانید نادیده بگیرید. خصوصا به واسطه صداگزاری فوق‌العاده سلاح ها و افکت های صوتی بازی
یکی از نکاتی که همواره پس از تجربه مود زامبی نسخه های مختلف کالاف به سرعت به آن پی می برم، این است که سازندگان همواره از فرمولی ثابت و مشخص برای طراحی بخش Zombie استفاده می کنند و از آنجایی که هر گونه خلاقیت، نوآوری و یا حرکت جدید ممکن است جواب ندهد، سازندگان از هر گونه تغییر بزرگ و بنیادی خودداری کرده، و به کم و زیاد کردن یکسری نکات کوچک بسنده می کنند. به همین دلیل بخش Zombie تقریبا تمام نسخه های ندای وظیفه، بسیار به یکدیگر شبیه است چرا که سازندگان نمی خواستند با تغییری انقلابی، ریسک عدم استقبال بازیبازان را به جان بخرند. به شخصه فکر می کنم ترسو بودن سازندگان باعث عدم پیشرفت بخش زامبی می شود چرا که تا زمانی که ایده های جدید و نوآورانه در این بخش پیاده نشوند، همچنان شاهد مودی معمولی، قابل پیش‌بینی و نسبتا تکراری خواهیم بود. البته بدیهی است تجربه نبرد با زامبی ها و بعضا هیولاهای جهش یافته در کنار دوستان و به کمک کار تیمی همواره جذاب خواهد بود. اما صادقانه بگویم تفاوت خاصی میان بخش زامبی این نسخه، با عناوین دیگر سری وجود ندارد(با در نظر گرفتن تغییرات کوچک و سطحی)
با این وجود سازندگان در خلق یک بخش سرگرم کننده بسیار موفق بوده اند. شاید بتوان بزرگترین اتفاق جدید در این بخش را این نکته دانست که هر ۱۰ دور, این امکان را خواهید داشت تا بازی را به اتمام رسانده و با درخواست کردن هلیکوپتر و دوام آوردن در آن لحظات بازی را در آنجا تمام کنید.
عنوان Call of Duty: Black Ops Cold War را نمی توان عنوانی انقلابی یا فوق‌العاده در سری ندای وظیفه برشمرد چرا که هم مشکلات مختلفی دارد، و هم از برخی جهات مثل گرافیک هنری نسبت به نسخه Modern Warfare دچار افت شده است. با این وجود به لطف بخش Campaign کوتاه اما جذاب، بخش چند نفره اعتیادآور و صدالبته مود محبوب زامبی، هنوز ارزش تجربه بالایی دارد.
