یک نوزاد به دنیا آمده که لقاح مصنوعی او از طریق IVF و تقریباً به‌طور کامل توسط یک ربات انجام شده؛ در حالی که نقش پزشک تنها نظارت بر روند کار بوده است.
شکل بسیار خودکارشده‌ای از لقاح مصنوعی (IVF) منجر به تولد موفق یک نوزاد شده و امیدها را برای کاهش خطاهای انسانی در چنین فرآیندهایی افزایش داده است.
یکی از روش‌های IVF، تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسم تخمک یا ICSI است؛ در این روش، اسپرم به‌طور مستقیم درون تخمک تزریق می‌شود. این تکنیک معمولاً در موارد ناباروری مردان استفاده می‌شود، چرا که نیازی نیست اسپرم مسیر رسیدن به تخمک را طی کند. در ادامه، جنین‌های تشکیل‌شده به رحم منتقل می‌شوند.
روش دیگر IVF شامل ترکیب اسپرم و تخمک در ظروف آزمایشگاهی است، به این امید که لقاح به‌طور طبیعی انجام شود. این روش معمولاً نرخ موفقیت پایین‌تری دارد، اما به مداخله پزشکی کمتری نیاز دارد.
روش ICSI نیز با وجود مزیت هایی که دارد، نقاط ضعفی دارد، چرا که به دقت بالا و تصمیم‌گیری‌های تخصصی از سوی پزشکان وابسته است.
ژاک کوهن، از شرکت بیوتکنولوژی Conceivable Life Sciences در نیویورک می‌گوید:
«پزشکان هم مثل همه‌ی افراد در حرفه‌های مختلف، گاهی خسته یا حواس‌پرت می‌شن، و همین باعث بروز اشتباهاتی می‌شه که احتمال لقاح و تولد موفق رو کاهش می‌ده.»
برای مقابله با این مشکل، کوهن و همکارانش دستگاهی طراحی کرده‌اند که می‌تواند ۲۳ مرحله کلیدی موردنیاز برای انجام ICSI را اجرا کند. هر مرحله توسط یک فرد، تنها با فشردن یک دکمه و در حالی که ویدیوی زنده‌ی فرآیند را مشاهده می‌کنند، آغاز می‌شود — حتی از آن‌سوی دنیا!
در یکی از این مراحل، ماشین از یک مدل هوش مصنوعی برای انتخاب سالم‌ترین اسپرم‌ها استفاده می‌کند؛ این انتخاب بر اساس ظاهر ظاهری سلول‌ها انجام می‌شود.
در مرحله‌ای دیگر، ماشین با استفاده از لیزر، دم اسپرم‌ها را بی‌حرکت می‌کند تا انتخاب و برداشت آن‌ها ساده‌تر شود. سپس اسپرم به درون تخمک‌هایی که قبلاً جمع‌آوری شده‌اند، تزریق می‌شود.
البته، روش مشابهی (لقاح مصنوعی) پیش‌تر هم آزمایش شده و منجر به تولد دو نوزاد زنده شده بود، اما در آن نسخه، هنوز برخی مراحل به‌صورت دستی و توسط انسان انجام می‌شد.
برای آزمایش عملکرد دستگاه، محققان با یک زوج همکاری کردند که در بارداری طبیعی با مشکل مواجه بودند؛ بخشی از مشکل به دلیل ناتوانی اسپرم مرد به شکل مؤثر بود. از سوی دیگر، زن نیز در تولید تخمک مشکل داشت، بنابراین از تخمک‌های اهدایی برای انجام فرآیند استفاده شد.
محققان به‌صورت تصادفی، ۵ عدد از ۸ تخمک اهدایی را برای لقاح از طریق سیستم خودکار انتخاب کردند که نتیجه آن تشکیل ۴ جنین بود.
۳ تخمک باقی‌مانده با روش استاندارد ICSI دستی بارور شدند و هر سه نیز به جنین تبدیل شدند.
در ادامه، آن‌ها از یک مدل دیگر هوش مصنوعی برای انتخاب دو جنین برتر استفاده کردند؛ انتخاب بر اساس ظاهر کروموزوم‌های جنین‌ها انجام شد.
جالب اینجاست که هر دو جنین انتخاب‌شده، حاصل سیستم خودکار بودند—اما به گفته‌ی کوهن، این لزوماً به این معنا نیست که این روش بهتر از ICSI دستی است.
او می‌گوید:
«به‌خاطر تعداد کم تخمک‌ها، نمی‌تونیم قضاوت دقیقی درباره مقایسه کیفیت جنین‌ها داشته باشیم.»
به گفته محققان، فرایند تزریق خودکار به‌طور میانگین 9 دقیقه و 56 ثانیه برای هر تخمک زمان می‌برد که به‌دلیل آزمایشی‌بودن روش، اندکی بیشتر از روش دستی بود. البته محققان امیدوارند این زمان در آینده کمتر شود.
باوجود این دستاورد مهم، متخصصان تأکید دارند برای اثبات کارایی بیشتر این روش نسبت به روش‌های سنتی، انجام مطالعات گسترده‌تر و مقایسه‌ای ضروری است. همچنین هزینه بالای این فناوری می‌تواند مانعی برای استفاده گسترده از آن در مراکز درمان ناباروری باشد.
