افراد معمولا با توجه به علایق و روحیات خود سراغ یک حرفه خاص می‌روند و در آن حرفه برای خود شغلی پیدا می‌کنند. با فهمیدن شغل یک نفر می‌توان تا حدودی به روحیات و سبک زندگی آن فرد پی برد. البته همیشه اینطور نیست اما تعدادی برچسب مشترک وجود دارد که می‌توان به افراد شاغل در یک گرایش خاص زد. مثلا جراحان و پزشکان معمولا از خون نمی‌ترسند و کمک به انسان‌ها را دوست دارند. یا افراد نظامی انسان‌هایی منظم و سخت‌گیر هستند که دوست دارند همه چیز را تحت کنترل داشته باشند. همینطور خیلی از شاعران و نویسندگان روحیه حساسی دارند. برنامه نویس‌ها هم به عنوان یک جامعه بزرگ، دارای روحیات مشترکی هستند و خصوصیات مشترک بین آنها کم نیست.
وضعیت جسمانی برنامه نویس ها
رابطه برنامه نویس‌ها با کامپیوتر بسیار صمیمی است و مدت زیادی از وقت خود را پشت لپ تاپ یا کامپیوتر شخصی خود می‌گذرانند. استفاده زیاد از کامپیوتر در صورتی که ارگونمی و حالت صحیح بدن را رعایت نکنیم، در دراز مدت مشکلات جدی و گاه خطرناکی برای بدن ما به وجود می‌آورد. شاید برنامه‌نویس در اوج کار خود تا 16 ساعت هم در روز پشت کامپیوتر بنشیند. پس نقطه مشترک تمام برنامه‌نویسان جهان فارغ از بخش‌های دیگر زندگی، استفاده زیاد از کامپیوتر است.
زمانی که مدت زیادی پشت سیستم هستید و کد می‌زنید، انقدر گرم کار هستید که به دردهای خفیف گردن، کمر، مچ یا سایر اعضای بدن توجه زیادی نمی‌کنید. اما با رعایت نکردن ارگونمی صحیح و استراحت به بدن، این دردها در دراز مدت تبدیل به دردهای دائمی یا بیماری می‌شوند که نیاز به صرف هزینه و درمان دارند.
زندگی اجتماعی برنامه نویس ها
هالیوود برای جذاب کردن و پر و بال دادن به فیلم‌ها، هکرها را افرادی منزوی و گوشه‌گیر نشان می‌دهد. مثلا در سریال معروف Mr Robot شخصیت اصلی سریال از اختلالات روانی مختلفی رنج می‌برد و بیشتر تنها بود. در این یک مورد هالیوود چندان بد عمل نکرده و بیراهه نرفته است. چون بین برنامه نویسان افراد گوشه‌گیر و گیک کم نیستند. در واقع بعضی از معروف‌ترین هکرها و متخصصین کامپیوتر دنیا گیک بودند.
دنیس ریچی با خلق زبان برنامه نویسی C و سیستم عامل یونیکس، خدمت بزرگی به علوم رایانه کرد. یک مثال بین گیک‌ها وجود دارد که می‌گوید: مردان واقعی با زبان C کد می‌زنند. او برخلاف افرادی مثل استیو جابز که حتی سال‌ها بعد از مرگ هم اسمشان سر زبان‌ها می‌چرخد، بدون توجه زیادی از طرف مردم از دنیا رفت. ایشان یکی از بزرگترین برنامه نویس‌های دنیا و یک گیک بودند.
احتمالا اسم بیت تورنت را شنیده باشید، اما بعید است آقای Bram Cohen را بشناسید. این مهندس نرم افزار آمریکایی یک پروتکل اشتراک فایل نظیر به نظیر (P2P) نوشت و نام آن را BitTorrent گذاشت. ایشان از نوعی سندرم رنج می‌برند که در عملکرد فیزیکی و روابط اجتماعی انسان اختلال ایجاد می‌کند و به عنوان یک برنامه نویس گیک شناخته می‌شوند.
این لیست می‌تواند بسیار طولانی شود و حتی بین برنامه نویس‌های معروف دنیا هم رگه‌هایی از منزوی بودن و داشتن روابط اجتماعی ضعیف وجود دارد. اما نباید آن را به تمام برنامه نویسان دنیا بسط بدهیم. در این میان بعضی از برنامه نویسان نه تنها روابط اجتماعی قدرتمندی دارند، بلکه مدیران بسیار موفق و خوبی هستند. گیک بودن و منزوی بودن می‌تواند به مسائل مختلفی ربط داشته و در شغل‌های مختلفی دیده شود، پس درست نیست که برای همه برنامه نویس‌ها یک نسخه بپیچیم.
خوراکی و آشامیدنی برنامه نویس ها
وقتی راجع به تغذیه و خورد و خوراک برنامه نویس‌ها صحبت می‌کنیم، احتمالا اولین چیزی که باید به آن اشاره کنیم قهوه است. برنامه‌نویس‌های زیادی در روز قهوه می‌نوشند و کافئین یک بخش جدانشدنی از زندگی برنامه نویس‌ها است. کدنویسی ذهن انسان را درگیر کرده و گاهی برنامه‌نویسان تا مساله و مشکل مربوطه را حل نکنند، سراغ تخت خواب نمی‌روند. در این حالت برای هوشیار نگه داشتن خودشان و بیدار ماندن، قهوه اولین انتخاب آنها به حساب می‌آید.
یک مثال معروف در خارج از ایران وجود دارد که می‌گوید: برنامه نویس‌ها ماشین‌هایی هستند که کافئین را تبدیل به کد می‌کنند. البته در ایران برنامه نویس‌ها به جز قهوه ممکن است از چای هم استفاده کنند. یک نوشیدنی قدیمی و ریشه‌دار است که در کشور ما بسیار محبوب است اما به محبوبیت قهوه بین برنامه نویس‌ها نیست. همینطور بهتر است برنامه نویس‌ها آب را هم فراموش نکنند چون برای سلامتی بسیار مفید می‌باشد.
برنامه نویسی مغز انسان را به شدت مشغول کرده و پشت چند خط کدی که برنامه نویس تایپ می‌کند فکرهای مختلفی وجود دارد. این فکر کردن انرژی را تحلیل کرده و باعث خستگی می‌شود. بعضی از برنامه نویسان برای بازگشت انرژی خود از نوشیدنی‌های انرژی‌زا استفاده می‌کنند. بعضی از آنها هم حین کار خوراکی‌هایی مثل آجیل یا بیسکویت می‌خورند تا مواد مغذی موردنیاز مغزشان تامین شود.
خواب برنامه نویس ها
بدن یک انسان بالغ روزانه به 8 ساعت خواب نیاز دارد. خواب خوب و به اندازه، باعث بالارفتن راندمان کاری فرد می‌شود. در مقابل کم خوابی عملکرد انسان را مختل کرده و در کیفیت زندگی تاثیر نامطلوبی می‌گذارد. بسیاری از برنامه نویس‌ها شب را تا دیروقت بیدار مانده و کد می‌زنند. در واقع می‌توانیم بگوییم که شب‌بیداری و برنامه نویسی دو دوست قدیمی هستند. بهتر است کمی بیشتر راجع به این موضوع صحبت کنیم.
وقتی برنامه نویس روی یک موضوع خاص تمرکز می‌کند، انگار که هزاران تکه پازل را در ذهن خود به صورت به هم ریخته می‌بیند و آماده است تا این تکه‌ها را کنار هم بچیند. اینجا زمانی است که برنامه نویس یک دید کلی از مساله دارد و می‌خواهد آن را حل کند. در این شرایط اگر کسی مزاحمش بشود، این حالت و تصویر ذهنی از هم می‌پاشد. برنامه نویس خودش را می‌بیند که دوباره به نقطه اول برگشته و تنها یک تکه پازل در ذهنش باقی مانده است. حالا او باید دوباره خودش را آماده برگشتن به این حالت ذهنی بکند.
شب فرصت خوبی برای تمرکز روی کار است. بسیاری از برنامه نویسان ترجیح میدهند زمانی که بقیه خواب هستند کارشان را شروع کنند تا کمترین میزان حواس پرتی را داشته باشند. البته طبق معمول باید بگوییم که این مورد هم نسبی بوده و همه برنامه نویس‌ها شب زنده دار نیستند. مخصوصا اگر برنامه نویس در یک شرکت به صورت حضوری و تمام وقت مشغول باشد، معمولا باید صبح زود از خواب بیدار شود که شب بیدار ماندن مشکلاتی به وجود می‌آورد.
